Gisteren, zondag, heb ik voor het eerst een toeristisch utstapje buiten Santo Domingo gemaakt, niet werk-regelateerd dus. Ik ben hier nu vier weken, maar heb nog geen strand gezien, en ook gisteren niet, want ik ging de bergen in. In de uitlopers van de grote bergrug hier, de Cordillera Central, heeft een Oostenrijker een 'rancho', een ecotoerisme hotelletje, waar hij onder meer mountain bikes verhuurt. Ik had gehoord dat er in Amsterdam alweer getraind werd, dus kon ik niet achterblijven.
Het was wel een onderneming om er te komen. Eerst anderhalf uur met de expres-bus uit Santo Domingo naar San Jose de Ocoa, een bergstadje. Daarna overstappen op een gua-gua en over een hobbelige bergweg naar een klein bergdorpje waar Rancho Cascada is. De lokatie is zo rustig en afgelegen als maar kan. Uren reizen van de hoofdstad, en om bij de rancho zelf te komen moet je met een kabelbaantje een rivier oversteken.
Rudi, de eigenaar, probeert het een beetje als mountainbikecentrum op te starten, en hij schijnt in de winter redelijk veel klandizie uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland te hebben. Bij zijn hotel was in januari de start van de eerste Dominicaanse Transalp, een meerdaagse zware mountainbike wedstrijd, waar je er een paar van in Europa en Noord-Amerika hebt. Er deden zelfs een paar Europese professionals aan mee.
Ik huurde een prima fiets, en maakte een tocht van een kilometer of 40, door het middelgebergte, met bergen tot 1700 meter. Steeds op en neer, maar niet al te hoog, de trails bleven in de buurt van de rivier. Maar door de temperatuur en de luchtvochtigheid wel loodzwaar. En met mooie uitzichten, hoewel niet zo spectaculair als ik eerder in de hogere delen van de Cordillera Central gezien heb.
Achteraf nog een beetje met Rudi gepraat over ecotoerisme in de Dominicaanse Republiek. Er zijn steeds meer vooral Europese initiatieven zoals dat van hem, om kleinschalig toerisme in het binnenland te ontwikkelen. En er zijn ook steeds meer Dominicanen die er een weekendje gebruik van maken. Maar de Dominicaanse Republiek heeft in veel landen het imago tegen; het staat toch vooral bekend als goedkope zon- en zee-bestemming, een Caraibisch eiland met niets anders dan strand. Terwijl het binnenland prachtig is. Maar als men een all-inclusive pakket heeft gekocht, is alles al betaald, en willen mensen niet meer dan een dagtripje vanuit hun resort maken. Opvallend is dat niet overal dat imago hetzelfde is. In Frankrijk staat de Dominicaanse Republiek veel meer als ecotoerisme bestemming bekend, en er zijn hier relatief veel Fransen die op eigen houtje reizen.
Het was wel een onderneming om er te komen. Eerst anderhalf uur met de expres-bus uit Santo Domingo naar San Jose de Ocoa, een bergstadje. Daarna overstappen op een gua-gua en over een hobbelige bergweg naar een klein bergdorpje waar Rancho Cascada is. De lokatie is zo rustig en afgelegen als maar kan. Uren reizen van de hoofdstad, en om bij de rancho zelf te komen moet je met een kabelbaantje een rivier oversteken.
Rudi, de eigenaar, probeert het een beetje als mountainbikecentrum op te starten, en hij schijnt in de winter redelijk veel klandizie uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland te hebben. Bij zijn hotel was in januari de start van de eerste Dominicaanse Transalp, een meerdaagse zware mountainbike wedstrijd, waar je er een paar van in Europa en Noord-Amerika hebt. Er deden zelfs een paar Europese professionals aan mee.
Ik huurde een prima fiets, en maakte een tocht van een kilometer of 40, door het middelgebergte, met bergen tot 1700 meter. Steeds op en neer, maar niet al te hoog, de trails bleven in de buurt van de rivier. Maar door de temperatuur en de luchtvochtigheid wel loodzwaar. En met mooie uitzichten, hoewel niet zo spectaculair als ik eerder in de hogere delen van de Cordillera Central gezien heb.
Achteraf nog een beetje met Rudi gepraat over ecotoerisme in de Dominicaanse Republiek. Er zijn steeds meer vooral Europese initiatieven zoals dat van hem, om kleinschalig toerisme in het binnenland te ontwikkelen. En er zijn ook steeds meer Dominicanen die er een weekendje gebruik van maken. Maar de Dominicaanse Republiek heeft in veel landen het imago tegen; het staat toch vooral bekend als goedkope zon- en zee-bestemming, een Caraibisch eiland met niets anders dan strand. Terwijl het binnenland prachtig is. Maar als men een all-inclusive pakket heeft gekocht, is alles al betaald, en willen mensen niet meer dan een dagtripje vanuit hun resort maken. Opvallend is dat niet overal dat imago hetzelfde is. In Frankrijk staat de Dominicaanse Republiek veel meer als ecotoerisme bestemming bekend, en er zijn hier relatief veel Fransen die op eigen houtje reizen.
Voor meer fotos:
 |
| Ocoa - Rancho Cascada |
2 comments:
Dat ziet er idyllisch uit, lijkt me veel leuker dan zo'n resort! Wat ik me alleen afvraag: is het bij ecotoerisme niet juist de bedoeling dat de plaatselijke bevolking eraan verdient? Gebeurt dat ook bij mountainbike-Rudi?
Groetjes,
Frouke
Veel succes in Haiti!
Ach, er zijn vele interpretaties van het woord eco-toerisme, van kleinschalig toerisme in de natuur, tot toerisme dat goed is voor het milieu, tot toerisme dat goed is voor de lokale bevolking. Rudi heeft een jongen uit het dorpje waar hij zit als gids en fietsenmaker, en ik had het idee dat andere dorpsbewoners ook regelmatig klusjes voor hem doen. Maar misschien dat de lokale bevolking wel meer verdient aan de grote resorts (hoewel de resorteigenaars er dan nog veel meer aan verdienen). In ieder geval zorgen de grote resorts voor veel meer banen hier dan eco-toerisme.
Post a Comment