Het reportage-werk ging donderdagmiddag en vrijdag zo voorspoedig, dat ik de hele zaterdag had voor toerisme. Martine was zo lief een programma uit te stippelen, een auto en besturder te regelen, en me de hele dag op sleeptouw te nemen. Eerst naar een door Costa Rica gefinancierd SOS-kinderdorp voor weeskinderen dat ze runt. Een oase van rust met schattige kindertjes die anders op straat terecht zouden komen, en nu naar school gaan, en een net huis hebben. Er is natuurlijk maar plaats voor een klein deel van de vele arme kinderen, maar het is goed te zien dat een deel van de ontwikkelingshulp iets waardevols oplevert. Haiti is het meest corrupte land ter wereld, en veel ontwikkelingshulp eindigt in de zakken van politici, en de salarissen en reizen van ontwikkelingshulpwerkers.
Daarna over een verschrikkelijk slechte weg naar het dorp Milot, het Versailles van Haiti. Haiti was na de VS de eerste kolonie die zich onafhankelijk maakte, al in 1804. De bevolking bestond vooral uit slaven, en de door de Franse revolutie veranderde houding ten opzichte van slavernij in Frankrijk zorgde ervoor dat een slavenopstand succes had. Maar de eerste decennia liepen al snel uit in anarchie, en het noorden werd geteisterd door de dictatuur van een voormalige slaaf, Henri Christophe die zich tot koning uitriep. Roi Christophe had megalomane trekken, en dwong duizenden net bevrijde slaven in Milot een kathedraal, een paleis - Sans Souci - dat kon wedijveren met Versailles, en als meesterwerk een gigantisch fort op een 900 meter hoge berg boven het dorp te bouwen.
Het paleis werd na zijn dood verwoest, maar het fort, ontworpen door een Schot, bleek onverwoestbaar, en staat er nog steeds. Als Haiti niet zo onbereikbaar voor toeristen zou zijn zou het een van de allergrootste toeristische attracties van de Caraiben zijn. In een Machu Picchu achtige setting, met een ongelooflijk uitzicht over de bergen rondom, en in een land als Haiti, is het werkelijk een absurd en onwaarschijnlijk bouwwerk. De weg omhoog, zeven steile kilometers over een door dictator Baby Doc in de jaren tachtig aangelegde steenweg, door de jungle, ongeveer anderhalf uur per paard, is al prachtig met steeds spectaculairdere uitzichten over Milot en de vlakte tot Cap-Haitien en de zee. Het fort is reusachtig, zeker groter dan welk kasteel of fort uit Europa dat ik ken, en dat op een berg in Haiti, tussen 1805 en 1820 gebouwd door een land van zich vrijgevochten slaven. Ik had een gids, een oude man ook te paard, en twee jongetjes die achter mijn paard aanholden om het aan te sporen. Mijn gids vertelde nogal spectaculaire aangedikte verhalen vol jaartallen en cijfers van tienduizenden bij het bouwwerk overleden slaven. Boven waren opvallend genoeg nogal wat andere bezoekers; behalve een schoolklas van gegoede Haitiaanse kinderen ook een groep Amerikaanse protestantse missionarissen, en een paar VN-medewerkers. Al met al een van de meest spectaculaire en wonderlijke bezienswaardigheden die ik me kan herinneren ooit te hebben bezocht, en dat in Haiti. Vandaar, zodra de kust veilig is, aarzel niet, neem het vliegtuig, en boek je vakantie naar Haiti.
Daarna over een verschrikkelijk slechte weg naar het dorp Milot, het Versailles van Haiti. Haiti was na de VS de eerste kolonie die zich onafhankelijk maakte, al in 1804. De bevolking bestond vooral uit slaven, en de door de Franse revolutie veranderde houding ten opzichte van slavernij in Frankrijk zorgde ervoor dat een slavenopstand succes had. Maar de eerste decennia liepen al snel uit in anarchie, en het noorden werd geteisterd door de dictatuur van een voormalige slaaf, Henri Christophe die zich tot koning uitriep. Roi Christophe had megalomane trekken, en dwong duizenden net bevrijde slaven in Milot een kathedraal, een paleis - Sans Souci - dat kon wedijveren met Versailles, en als meesterwerk een gigantisch fort op een 900 meter hoge berg boven het dorp te bouwen.
Het paleis werd na zijn dood verwoest, maar het fort, ontworpen door een Schot, bleek onverwoestbaar, en staat er nog steeds. Als Haiti niet zo onbereikbaar voor toeristen zou zijn zou het een van de allergrootste toeristische attracties van de Caraiben zijn. In een Machu Picchu achtige setting, met een ongelooflijk uitzicht over de bergen rondom, en in een land als Haiti, is het werkelijk een absurd en onwaarschijnlijk bouwwerk. De weg omhoog, zeven steile kilometers over een door dictator Baby Doc in de jaren tachtig aangelegde steenweg, door de jungle, ongeveer anderhalf uur per paard, is al prachtig met steeds spectaculairdere uitzichten over Milot en de vlakte tot Cap-Haitien en de zee. Het fort is reusachtig, zeker groter dan welk kasteel of fort uit Europa dat ik ken, en dat op een berg in Haiti, tussen 1805 en 1820 gebouwd door een land van zich vrijgevochten slaven. Ik had een gids, een oude man ook te paard, en twee jongetjes die achter mijn paard aanholden om het aan te sporen. Mijn gids vertelde nogal spectaculaire aangedikte verhalen vol jaartallen en cijfers van tienduizenden bij het bouwwerk overleden slaven. Boven waren opvallend genoeg nogal wat andere bezoekers; behalve een schoolklas van gegoede Haitiaanse kinderen ook een groep Amerikaanse protestantse missionarissen, en een paar VN-medewerkers. Al met al een van de meest spectaculaire en wonderlijke bezienswaardigheden die ik me kan herinneren ooit te hebben bezocht, en dat in Haiti. Vandaar, zodra de kust veilig is, aarzel niet, neem het vliegtuig, en boek je vakantie naar Haiti.
 |
| Haiti - La Citadelle and Palace Sans Souci |
1 comment:
Well said.
Post a Comment