Honger

Het gaat de Dominicaanse Republiek economisch voor de wind, een van de allerhoogste groeicijfers ter wereld, boven de 10%. Maar die voorspoed sijpelt nog niet door tot alle lagen van de bevolking. Het is een land van grote extremen, een flinke welvarende middenklasse, maar ook een grote onderklasse op derde wereld niveau. Een deel van de bevolking leeft in sloppenwijken of op het platteland in armoede, en misschien niet de 47 % van Haïti, maar toch een aanzienlijk deel van de bevolking is ondervoed.
Terwijl de kindertjes in de sloppenwijken en de schoenpoetsertjes honger lijden wordt op de radio reclame gemaakt voor pilletjes om de eetlust van rijke kindertjes op te wekken. Het is toch altijd weer lastig als je verwende nestje zijn biefstuk niet lust, nietwaar? Dus hoor je op de radio een kind enthousiast roepen “hambre! hambre! mama tengo hambre!” (‘honger! honger! mama ik heb honger!’). Moeder opgelucht, eindelijk heeft kindlief honger. Dankzij de pilletjes.
Ikzelf lijdt geen honger, maar ben wel flink afgevallen. Dat kan komen doordat ik deze week met griep op bed lag, maar meer doordat je hier in de tropen denk ik gezonder eet. Meer vers fruit, minder behoefte aan vette snacks, en sowieso door de hitte meer dorst dan behoefte aan veel eten. Het geeft wel een probleem, een aantal van mijn broeken zijn me nu te wijd geworden. En hier nieuwe kopen is onbegonnen werk, die bestaan er gewoonweg niet in mijn lengte. Mischien dat ik maar eens wat van die pilletjes moet kopen.